بیم

پَرسه در جریان امواج صوت

چِشم تصویر دریای سرخ

من افزودم از طول به پهنای عمر

یه سایه تو اعماق نور

این گوسفند چاق، میراث قوچه

که بی دردسر تنها می سازه گوشت

یه دیدگاه پوچ که میزبان هوشه

یه از خونه بیزارِ بیگانه جوش

همه لب ها تنور، کسی همراه نبود

نه چندان صبور، از این تنگنا کبود

همه متن ها رَوون، شَست ها زَبون

امّا معنا معلومه از مبنا محرومه

تو هر واژه خوف، از ماشه گفت