ملک ری

ببین یه پرده خیال

خیال داشتن تو

به چی دچارم کرد

ببین دو تا بازو...

دو ساقه‌ی کم‌جون

چه تیکه‌پاره‌م کرد

بهار که سهله

خیال داشتن تو

حتی به دی نرسید

قلب عزیز من

اگر چه زخمی شد

به ملک ری نرسید...

منو به یاد بیار

به استکانی تلخ

به گریه‌ی بسیار

اگر چه دست نداد

منو به یاد بیار

تو آخرین دیدار

با این همه اما

اگر که خسته شدی

به من پناه بیار

اگر شبیه من

تو هم شکسته شدی

به من پناه بیار

از این فراموشی

پیاده را می‌رم

به سمت خاموشی

که خوب می‌دونم

نجات می‌ده منو

همین فراموشی