مزمن

هی آدم تو آینه کلی غصه خوردی تهش چه فایده

میدونم این زندگی نبوده تو سایدت اما تو بجنگ به مسیره راهت

نزار مقلوب بشی نزار سرکوب بشی

نزار واسه هیچی تو محکوم بشی

نزار بیاد روزی بگی منم دلم میخواست

هرچی میخوای به زور به دست بیار

زندگي کردم لابه لای سختی

امید دادم خودم حتی که وقتی

هیشکی نبود منو بلند کنه

دستم اومد دست دیگمو کمک کنه

تنهای تنهای تنها

یه سایه فقط از بغلمه همرام

چهره ها آدم درونشون کفتار

بدم میاد حاجی بهم بگن سربار

حسی نی قلبا ولی میگم خوبم

تازگیا نمیخوره کسی به مودم

فراری ام از جمع های چرتو پرت

میبینم ها ولی انگاری کورم

فوبیام شده این تکثیر زمان

رد میشه تو ذهنم از بچگی تا الان

به کدوم از آرزوهام رسیدم پس

میترسم اون بیادو بگه وقتشه تمام